Eerst dacht ik dat het over de verkoop van de renbaan van Oostende ging. Mijn vrouw en ik resideren immers, met enige overdrijving, op een boogscheut van het domein waar ooit, op bevel van Napoleon Bonaparte, een versterkt fort was opgetrokken dat, hoewel niet voorzien van kantelen, er toch vervaarlijk moet hebben uitgezien met zijn embrasures (het betreft hier de geijkte term voor schietgaten voor handmortieren) en uitgerust met maar liefst acht kanonnen. Omdat een mens bij het onzorgvuldig bekijken van een krantenkop al eens denkt dat het aangekondigde onheil zich in zijn naaste omgeving aan het voltrekken is, associeerde ik het opschrift 'hippodroom te koop' spontaan met onze lokale Wellington renbaan met haar frivole torentjes met belle-époque signatuur.
Doch niets was minder waar; het betrof de paardenrenbaan van Wáregem, stede, gelegen op een boogscheut verwijderd van, jawel, mijn geboortegrond! Bij het nòg aandachtiger bekijken van de krantenkop in het regionale nieuws uit West-Vlaanderen sloeg mijn aanvankelijke consternatie om in opwellende ontsteltenis, want wat stond daar in kanjers van letters pal onder een opvallende kleurenfoto te lezen: Hippodroom te koop in versie van gezelschapsspel Monopoly.

Is dit een grap of om te huilen, kwam in me op, tekstflard uit een lied van Herman Van Veen. En ik die dacht dat de tijd, waarin almaar meer steden in Vlaanderen het nodig hadden geacht een eigen versie van Monopoly aan hun ingezetenen te moeten slijten, allang achter ons lag. Intussen had M(-onopoly) immers zijn lucratieve product een nieuwe boost gegeven door zowaar een joint venture aan te gaan met de filmindustrie. Aldus werden steeds weer nieuwe versies bedacht met tot de verbeelding sprekende namen als daar zijn Monopoly Star Wars, Jurassic Park, Back to the Future, Dragon Ball Z en dies meer. Nauwelijks te vatten voor de generaties, waartoe ik trouwens zelf behoor, die in een lang vervlogen tijdperk op het spelbord  met hun vaders en moeders ontelbare rondjes hadden zitten draaien tussen de Brink en de Kalverstraat... Jawel, de koe wordt gemolken tot ze droog staat. 
Ach, dat al die Vlaamse steden ooit par force hun straten en pleinen in de etalage wilden zetten - ik houd me voor dat het fenomeen zich rond de eeuwwisseling voordeed -, daar is uiteraard niets mis mee. Neem nu Blankenberge met zijn bruisende beachbars, wervelende evenementen en namen zoals het Manitobaplein, de Ruzettelaan, de Malecotstraat en, niet te vergeten, het Huisje van Majutte (...wellicht het meest typische, oudst bewaarde en geklasseerde vissershuisje aan de Belgische kust. Hier maak je een sprong in de tijd...) (sic). In menige Blankenbergse huiskamer zal het spelen van de lokale M-versie, met zijn steeds weer verrassende wendingen bij het versjacheren van straten, stations en nutsbedrijven, de bewoners tijdens druilerige zondagnamiddagen steevast menige uurtjes vermaak hebben verschaft.

     Die Waregemse versie dus. Was daar dan echt nog behoefte aan? Het moet zijn, want het bijschrift bij het kleurenplaatje, waarop in de trouwzaal van het gemeentehuis een afvaardiging van het schepencollege met verwonderde blik over het opengevouwen spelbord gebogen staat, vermeldt dat daar wel degelijk werd naar uitgekeken (sic). Wat de auteur van het artikel met dat uitkijken precies bedoelt wordt niet verder omschreven: reikhalzend? hunkerend? snakkend? begerig? Dat we het niet weten. 
Er zouden een 2000-tal exemplaren beschikbaar zijn, waarvan 1750 ex. worden verdeeld onder de lokale handelaars; de overige 250 ex. zouden online te koop zijn bij de Vlaamse afdeling van het M-moederhuis. Zo stond het te lezen in het bewuste artikel op de regionale bladzijde van mijn krant op woensdag 23 augustus j.l.

Maar goed, het spel met de originele naam 'Stad in Galop' is er. Het zag het levenslicht in genoemde trouwzaal daags voor het verschijnen in de pers van het heugelijke nieuws. Voor een goed begrip: dat Waregem een opvallend jonge stad mag heten, is niet zozeer omwille van de gemiddelde leeftijd van haar bevolking dan wel omdat ze die allang gegeerde stadstitel, waarvoor trouwens een bijzonder parlementair wetsbesluit is nodig geweest, pas vanaf 1999 mocht voeren. Galop verwijst dan weer, u raadde het al, naar het allerduurste vakje op het spelbord, met name de hippodroom - de tegenhanger dus van de Kalverstraat, dat donkerblauwe vakje net voor Start waarvoor mijn generatie een moord zou hebben begaan om het in zijn bezit te krijgen -, waar telkenjare op de dinsdag na het laatste weekend van augustus, Waregem Koerse wordt verreden. Hoogtepunt is onweerlegbaar de Grote Steeple Chase van Vlaanderen (al die hoofdletters!), wedstrijd waarin een internationale schare paarden en jockeys rondjes draaien ten aanschouwe van duizenden jolijtende toeschouwers, waarbij sommigen, in een soort nevenklassement en exclusief voor dames (ooh vanitas vanitatum),  dingen naar de prestigieuze prijs voor wie zich met de meest flamboyante hoed heeft getooid.
Tijdens dit achtervolgingsonderdeel moeten tal van hindernissen worden genomen met tot de verbeelding sprekende namen als daar zijn de Brook, de Open Ditch, de Ierse Berm, de Bretoense Muur en... de gerenommeerde Gaverbeek. Hoor wat de geschiedschrijving ons over deze waterloop leert: La rivière de Wareghem à cinq mètres de largeur, elle est plus difficile que celle de la Marche (Paris), laquelle l'emporte en largeur sur toutes les rivières de steeple-chase d'Angleterre. In 1861 reeds stond het met zoveel woorden in een onverdachte Parijse krant. Het moet zijn dat de beek in de loop van de jaren fameus werd verbreed, want wat lezen we op de website van Waregem: Met haar 7,5 meter is ze thans de breedste beek van de wereld !

     Het moet gezegd, wat de vijfde grootste stad van de provincie zijn ingezetenen hier presenteert mag onverbloemd het resultaat heten van een portie onbevangen West-Vlaamse ambitie. Iemand verwoordt het tijdens de persconferentie als volgt: 'Het spel werd volledig gepimpt naar onze stad ... gekend om zijn grote evenementen, ook die hebben we vereeuwigd ... dit is perfect voor onze city marketing'. Jawel, de jongens van de marketing hebben puik werk afgeleverd, want ook bij de online aanbieder werd diezelfde krachtige stijl doorgetrokken: Waregem staat te koop! Stad met historische bezienswaardigheden, gezellige parken, authentieke (horeca-)zaken en natuurlijk de prachtige Hippodroom... 

Derhalve is een 'Maar toch...' hier op zijn plaats... Immers, behoudens enige zweem van onschuldig chauvinisme die we hier en daar meenden te bespeuren - ach, beter niet te zwaar aan tillen - mag 'Stad in Galop' een schot in de roos genoemd worden: Ga zwemmen in De Treffer, bouw een hotel op de Markt, ga naar een voorstelling in CC De Schakel, maak een wandeling door het Park Baron Casier, breng een bezoek aan het Kasteel Van Potegem... Het geeft goesting en we kunnen er niet omheen, Waregem hééft veel om goesting van te krijgen. Denken we maar aan al die toplocaties zoals de Zuiderpromenade, het Pand, het Regenboogstadium met de multifunctionele voetbaltempel van Essevee... Al dat fraais is opgenomen in het bordspel. En er is nóg meer: was, zoals reeds aangehaald, het huidige Groot-Waregem immers niet het resultaat van een fusie van zichzelf met meerdere omliggende parochies zoals Sint-Eloois-Vijve, Beveren-Leie, Nieuwenhove en Desselgem? En jawel, op zoek getogen, tot in de verste uithoeken van de eigen uitgestrekte heerlijkheid, naar nog méér cultureel en ander erfgoed, stootten de spelontwikkelaars voorwaar op diverse gerenommeerde toneelgezelschappen en fanfares, de Zavelputten van Beveren-Leie, de Lourdesgrot van Sint-Eloois en, hoe bestaat het, de Mote van Desselgem...

     Bij de lectuur van laatstgenoemde locatie dreigde mijn gemoed vol te schieten. De Mote dus, de plek waar ik steeds, tijdens mijn jeugdjaren, de pastorie heb geweten. Alhoewel ik met mijn ouders en broers op de buiten woonde, in de Leemput om precies te zijn - ik heb die plek altijd ervaren als de verkeerde kant van de parochie wegens de omstandigheid dat Desselgem sedert mensenheugenis doormidden wordt gekliefd door de staatsbaan Kortrijk-Gent waardoor wij afgesneden waren van de Ploatse, waar het echte leven zich afspeelde -, ben ik ontelbare keren met mijn fiets voorbij de dreef gepasseerd waar, verscholen achter de dichte behuizing van de hoofdstraat, onze pastoor C.M. resideerde op een domein, bevattende: een riant herenhuis, een boomgaard en een wellustig kronkelende beek (Motebeek)  met een heus eiland, waarop in een vorige eeuw de oorspronkelijke pastorie moet hebben gestaan.
Ik meen me nog vaag de plechtige intrede van die nieuwe pastoor te herinneren, in een of andere viering met een bisschop erbij, Latijnse gezangen en veel wierook,.. Er is me echter nog een andere, een grappige, of, zo wil het de overlevering, eerder een pijnlijke anekdote bijgebleven. Het betreft mijn vader, die meende in die periode menige geestelijkheid hand- en spandiensten te moeten bewijzen, groothartig als hij was, en gul ook, want steeds bereid om zichzelf en zijn wagen-met-die-handige-grote-koffer gratis en voor niets aan te bieden aan de dienaren van de kerk. Het geval wil dat Eerwaarde C.M., een imker-hobbyist, mijn vader had gerustgesteld dat hij niet het minste risico zou lopen, tijdens het vervoer in de wagen-met-die-handige-grote-koffer, van zijn bijenkorven naar de boomgaard naast zijn nieuwe residentie. Dat toen en daar, op het domein van de Mote, een en ander is misgelopen... ( ). Ach, al die foute nostalgie.
Naar verluidt is diezelfde plek thans een gemeentelijk park en, voorwaar, opgenomen in het gloednieuwe bordspel. Een gemeende bravo voor de ontwikkelaars.

     Tot welk inzicht ik ben gekomen? Hoe een banaal gezelschapsspel - Monopoly zag het levenslicht in het jaar des Heren 1935 -, op een dag (88 jaar na datum !) nog maar eens van onder het stof gehaald en door gewiekste marketeers omgetoverd tot een blits hebbeding, alleen al met enkele referenties naar gebouwen, plaatsen en pleinen, de meeste zelfs half vergeten, het vermag om iemand die ruim een halve eeuw geleden zijn geboortegrond achterliet in een ruk ongenadig terug te werpen in de tijd. Daarbij realiseer ik me hoe futiel en relatief alles is, want hoe voorbijgaand toch en onhoudbaar veranderend, alsof het allemaal zo is voorbestemd; bij de kennismaking, via het krantenbericht, met 'Stad in Galop' bevind ik me in een klap ergens, ik weet niet waar precies, maar het moet mijn geboortegrond zijn, waar ik ongemakkelijk zit te staren naar iets dat ik nog amper herken.

     Tijdens het schrijven stootte ik op het internet toevallig op een 'lijst van bekende Waregemnaren'. Onder de overledenen trof ik behalve een aantal verdienstelijke coureurs waaronder Briek Schotte (n.v.d.r.: Briek is weliswaar niet geboren in Desselgem maar er wel getogen en heeft van daaruit zijn indrukwekkend palmares bijeen gereden!),  Roger, Armand en Andy De Smet (3x De Smet, voorwaar), enzovoort... ook een heuse kardinaal aan (Jan Schotte, familie van den Briek? Dat we het niet weten), voorts een dichter-schrijver (André Demedts, een kunstschilder (Emile Claus), een acteur (Johny Voners), een zangeres (Claire, die van Vreemde Vogels)... Zoveel beroemdheden, voortgebracht aan de boorden van de Golden River. Heeft het iets met het Leiewater te maken, de vlaslucht uit de roterijen van weleer? Ook hier weer: dat we het niet weten.

Benieuwd hoe het nieuwste M-product door de modale ingezetenen van Waregem zal onthaald worden. Omdat de geciteerde aflijvigen uiteraard niet meer bereikbaar zijn, zouden we die vraag moeten voorleggen aan iemand die we wèl nog onder de levenden mogen rekenen. Even nadenken... maar já, wie of wat zou ons kunnen tegenhouden? Stel even dat we ons voor de gelegenheid zouden wenden tot de heer Solo. Hoe zou híj reageren, mocht hij een exemplaar van het hebbedingetje 'Stad in Galop' vinden, straks, onder de kerstboom?  We horen Solo, in zijn typische outfit met korte broek en een voor de gelegenheid met engeltjes en sterretjes versierde bandana om het hoofd geknoopt, al uithalen:  'Moar vent toch, mee wa kom'n ze nui of? t' Stad in Halop. En speele kik doar in mee? Njee? Twoa te peizn. Dan ze moar rap en ander spelleke mak'n, woarom nie over Star Wars, moar tons mee mij in de plekke van dien Bobo-vèt. Da zoe noh'n bitje wa voolksvereffinge zijn. Vela, zeh da Han Solo 't gezeid ee.'